ความคิดติดวน

เมื่อปีที่แล้วได้เดินทางไปบรรยายให้แก่ หน่วยงานที่ผมจากมา(เกษียณ)แล้ว 3 ปี ไม่ได้คิดอะไรมาก ไปบรรยายให้เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณหน่วยงานด้วยประสบการณ์ที่มี
บางครั้งไปบรรยายให้ฟรี ไม่คิดแม้กระทั่งค่าเดินทาง บางครั้งไปประชุมก็ไม่ได้คิดค่าเดินทาง มีอยู่ครั้่งหนึ่งไปบรรยายแบบนี้แหละ ตอนรับค่าตอบแทนวิทยากรน้องๆ ที่เห็นตอนรับเงินก็ดูว่ามาก มันก็มากพอสมควรนะ พอเดินทางกลับมาถึงบ้านมี Line เป็น Line ส่วนตัวมาจากน้องขอให้คืนเงิน ประมาณ ร้อยละ 33 ของที่รับมา ก็มากเหมือนกัน ตอนนี้ไม่มีน้องๆ เห็น อีกสองสามสัปดาห์ต่อมาได้เห็นใน Line กลุ่ม น้องๆ ขอคำปรึกษาระหว่างกันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเลี้ยงรับรอง น้องคิดว่าเบิกได้ซึ่งตามระเบียบก็เบิกได้แต่เจ้านายไม่ให้เบิด เราเคยทำงานอยู่ด้านจัดฝึกอบรมพอรู้เรื่องดี เลยให้คำปรึกษาไป และให้เขาหาข้อมูลจากคนที่ทำงานด้านนี้ปัจจุบัน สนทนากันไปมาไม่ใช่ติดที่ระเบียบ ติดที่เจ้านาย พอทราบเรื่องทั้งหมด จึงรีบไปโอนเงินให้น้อง ก็ประมาณร้อยละ 12 ของยอดเต็ม (แต่ไม่ได้บอกทาง Line กลุ่ม) รวมแล้วคืนไป ร้อยละ 45 แต่เงินที่ได้รับก็มากพอคุ้มค่าเดินทางค่าที่พักค่าเครื่องดื่มที่ชอบ ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
ผ่านจากวันนั้นมาหลายวันแต่ความคิดยังวกวนอยู่กับเรื่องนี้
วนเวียนอยู่กับ สิ่งที่น้องบางคนเห็นตอนรับเงินและเข้าใจว่ามากเกินไป อยากอธิบายให้เข้าใจว่าเราไม่ได้ต้องการเงินมาก เพียงแค่พอสำหรับใช้จ่ายในการเดินทางก็พอแล้ว
วนเวียนอยู่กับ น้องต้นเรื่องที่เดือดร้อนคับแค้นใจ ในการทำงานนี้
วนเวียนอยู่กับ เจ้านายที่เป็นใหญ่เป็นโตมีอำนาจที่ไม่แบ่งไปรอบๆ
วนเวียนอยู่กับ องค์กรที่ตรากฏระเบียบมาเพื่อควบคุม ไม่เอื้อให้ทำงานแม้ผู้บริหารจะมีวิสัยทัศน์พัฒนาคนพร่ำบอกทางปาก ในขณะที่มือถือกฏกรอบครอบจำกัดไว้
แม้จะเข้าใจในทุกคนทุกสิ่งที่เกี่ยวข้อง ได้แต่รอว่าสักวันความเปลี่ยนแปลงจะมาถึง