ฟังให้ได้ยิน

เมื่อไม่นานนี้มี่เรื่องคนถามเรื่อง ค่าไฟฟ้าที่แพงและบอกว่ามาจาก Ft ตามรูป

คนกฟผ. ออกมาตอบโต้มาก และเรียกร้องให้ช่วยกันอธิบาย เรื่องค่า Ft. เป็นการใหญ่
เราอาจเห็นได้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาของการเข้าใจผิด แล้วเอาความเข้าใจถูกของเราไปนำเสนอให้เขารับ และร่วมด้วยช่วยกัน

ประเด็นคือเรามัวสนใจแต่รายละเอียด ไม่ได้สนใจความรู้สึกของเขา

เราไม่สามารถทำอะไรได้เมื่อปกป้องตัวเอง และไม่เรียนรู้อะไรเลย

(ยังมีต่อขอหาของประกอบก่อน)

ความคิดติดวน

เมื่อปีที่แล้วได้เดินทางไปบรรยายให้แก่ หน่วยงานที่ผมจากมา(เกษียณ)แล้ว 3 ปี ไม่ได้คิดอะไรมาก ไปบรรยายให้เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณหน่วยงานด้วยประสบการณ์ที่มี
บางครั้งไปบรรยายให้ฟรี ไม่คิดแม้กระทั่งค่าเดินทาง บางครั้งไปประชุมก็ไม่ได้คิดค่าเดินทาง มีอยู่ครั้่งหนึ่งไปบรรยายแบบนี้แหละ ตอนรับค่าตอบแทนวิทยากรน้องๆ ที่เห็นตอนรับเงินก็ดูว่ามาก มันก็มากพอสมควรนะ พอเดินทางกลับมาถึงบ้านมี Line เป็น Line ส่วนตัวมาจากน้องขอให้คืนเงิน ประมาณ ร้อยละ 33 ของที่รับมา ก็มากเหมือนกัน ตอนนี้ไม่มีน้องๆ เห็น อีกสองสามสัปดาห์ต่อมาได้เห็นใน Line กลุ่ม น้องๆ ขอคำปรึกษาระหว่างกันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเลี้ยงรับรอง น้องคิดว่าเบิกได้ซึ่งตามระเบียบก็เบิกได้แต่เจ้านายไม่ให้เบิด เราเคยทำงานอยู่ด้านจัดฝึกอบรมพอรู้เรื่องดี เลยให้คำปรึกษาไป และให้เขาหาข้อมูลจากคนที่ทำงานด้านนี้ปัจจุบัน สนทนากันไปมาไม่ใช่ติดที่ระเบียบ ติดที่เจ้านาย พอทราบเรื่องทั้งหมด จึงรีบไปโอนเงินให้น้อง ก็ประมาณร้อยละ 12 ของยอดเต็ม (แต่ไม่ได้บอกทาง Line กลุ่ม) รวมแล้วคืนไป ร้อยละ 45 แต่เงินที่ได้รับก็มากพอคุ้มค่าเดินทางค่าที่พักค่าเครื่องดื่มที่ชอบ ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
ผ่านจากวันนั้นมาหลายวันแต่ความคิดยังวกวนอยู่กับเรื่องนี้
วนเวียนอยู่กับ สิ่งที่น้องบางคนเห็นตอนรับเงินและเข้าใจว่ามากเกินไป อยากอธิบายให้เข้าใจว่าเราไม่ได้ต้องการเงินมาก เพียงแค่พอสำหรับใช้จ่ายในการเดินทางก็พอแล้ว
วนเวียนอยู่กับ น้องต้นเรื่องที่เดือดร้อนคับแค้นใจ ในการทำงานนี้
วนเวียนอยู่กับ เจ้านายที่เป็นใหญ่เป็นโตมีอำนาจที่ไม่แบ่งไปรอบๆ
วนเวียนอยู่กับ องค์กรที่ตรากฏระเบียบมาเพื่อควบคุม ไม่เอื้อให้ทำงานแม้ผู้บริหารจะมีวิสัยทัศน์พัฒนาคนพร่ำบอกทางปาก ในขณะที่มือถือกฏกรอบครอบจำกัดไว้
แม้จะเข้าใจในทุกคนทุกสิ่งที่เกี่ยวข้อง ได้แต่รอว่าสักวันความเปลี่ยนแปลงจะมาถึง

ความสุขใครทุกคนเรียกหาเจ้า

ปีเก่าผ่านไปปีใหม่มา
ถามหาความสุขที่คนส่งให้แก่กันในวันปีใหม่ คำอวยพรเหล่านั้นมีจริงหรือเป็นแค่ความปรารถนา
ความสุขส่งให้กันได้ด้วยหรือ
ในหน่วยแล็กที่สุด องค์กรเริ่มต้น คือ ครอบครัวของเรา เราเข้าและออกจาก ครอบครัวได้ มีสัมพันธ์็กัน และความสุขที่มอบให้กันนั้นเจือทุกข์ฺด้วยเสมอ คำอวยพรที่แสดงความปรารถนาดีแต่ไม่มีการกระทำมาสนับสนุน การเชื่อมต่อเป็นไปได้ยากทุกที ที่่อายุครอบครัวดำเนินไป
ครอบครัว ครอบเราไว้ เราอึดอัด ครัวเราปรุงรสให้เราเป็นอย่างที่ชอบรสที่ต้องการ หั่นเฉือน บดตำ ต้มยำ ทำแกง ผัดทอด สารพัด
ความสุขเริ่มจากตัวเรา เป็นคนมีความสุข เป็นคนที่สัมผัสแล้วมีความสุข อยู่เย็นเห็นแล้วมีสุข มีสุขที่แผ่กระจาย แช้วมอบให้แก่รอบข้าง มีสุขในองค์กรเล็กแล้วขยายไปองค์กรใหญ่ จากครอบครัวสู่สังคม เริ่มจากตัวเรา
อยู่ที่บ้านก็มีสุข อยู่ที่น่ี่ก็มีสุช อยู่ที่ไหน ไหน ไหน ก็มีสุขทุกเวลา
อยู่ที่บ้านก็มีสุข อยู่ที่น่ี่ก็มีสุช อยู่ที่ไหน ไหน ไหน ก็มีสุขทุกเวลา
หลั่น ลัน ลัน ลา ...