วันพุธที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2560

แปลกหน้าในบ้านตน

ภาพอักษรจีนที่เขียนด้วยนกเป็นอักษร
ผมได้รับภาพอักษรจีนที่เขียด้วยรูปนกเป็นอักษร ตามภาพข้างบน
ภาษาจีนเป็นอักษรภาพ และผู้สร้างสรรค์อักษรจากภาพ ภาพนก ผมไม่ทราบว่ามีลิขสิทธิ์หรือไม่ถ้ามีขอนำมาใช้เพื่อการศึกษา
ผมไม่ทราบความหมาย แต่เห็นว่าภาพเช่นนี้น่าจะมีความหมายลึกซึ็้ง Search Google ด้วย Image ไม่พบคำแปล แต่ดูเหมือนเป็นงานประดิษฐ์อักษรของ 趙慕鶴 (趙慕鶴老先生寫的,(住在高雄),已經105歲 。 失傳已久的「鳥蟲體」,每一筆都是一隻鳥 。 請把毛筆字放大,就別有洞天 )เก่าประมาณ 105 ปี
ผมยิ่งอยากรู้ความหมายยิ่งขึ้นไปอีก
ค้นอย่างไรก็ไม่ได้ นึกถึงคุณเล็กที่ชื่นชอบภาษาจีน จึงลองส่งภาพไปให้และขอให้ช่วยอ่านและแปล
คุณเล็กใจดีมากนำไปให้อาจารย์ช่วยแปล ได้ความหมายและการอ่านดังนี้ครับ



ความหมายที่ได้กินใจมาก
กินใจคนที่จากที่เคยพักพิงมา แล้วกลับไปยังถิ่นในอดีต รู้สถานที่แต่ไม่รู้จักคน และคนรุ่นใหม่ก็ไม่อาจนับเราเป็นคนที่นั่น เราเป็นเพียงคนแวะมา

มีสองประการที่ระลึกหวนทวนไปในอดีต เป็นเหตุการณ์สองครั้ง

ครั้่งหนึ่งผมเคยอยู่บ้านแถวสะพานควาย ตรงข้ามโรงพักบางซื่อ ผมออกจากบ้านไปทำงานสองสามปี กลับไปแถวนั้นเด็กวัยรุ่นไม่เคยเห็นผม บอกให้ผม"เดินดีๆ เดี๋ยวถูกตีน" ผมไปหาเพื่อนที่กว้างขวางแถวนั้น แล้วเล่าให้ฟัง ไม่นานเขาเรียกเด็กแถวนั้นมาทั้งหมดแล้วแนะนำให้รู้จักผม รู้จักอดีตของผม

อีกครั้งหนึ่งผมเดินไปในที่ทำงานที่ทำมาหลายปี ผู้คนรุ่นใหม่ไม่รู้จัก ถามว่ามาหาทำไม มาหาใคร รู้ไหมที่นี่เป็นที่ทำงานไม่ใช่ที่มาเที่ยวเล่นไม่มีธุระอะไรให้ไปที่อื่น ผมจากที่นั่นมา ไม่มีใครกว้างขวางพอที่จะเรียกให้คนรุ่นใหม่มารู้จักผม

นั่นคือภาวะ


"เด็กเล็กพบปะดูแปลกหน้า มิรู้จัก" (兒童相見不相識 เอ่อร์ถงเซียงเจี้ยนปู้เซียงสือ)
ในกลอนยังยิ้มทักทาย แต่ ชีวิตจริง ยิ้มทักทายไม่มี มีแต่จะทำร้าย และขับไล่ไสส่ง
คนชราเป็นเพียงอาคันตุกะแปลกหน้าที่น่ารังเกียจ

คนชราอดไม่ได้ที่จะคิดถึงอดีต อดไม่ได้ที่จะเอาปัจจุบัน ปัจจุบันที่เราไม่มีราคาแล้ว ไปเรียกร้องหาอดีต
ที่จากไปแล้ว 

ขอบคุณคุณอิ่งที่ส่งภาพมาให้
ขอบคุณคุณเล็กและอาจารย์คุณเล็กที่ให้ความหมาย

โลกยังสวยงามสำหรับคนชราเสมอ
โลกยังสวยงามสำหรับทุกคนเสมอ
สวยด้วยความอดทนและเมตตา
ของผู้คนผู้เปี่ยมด้วยเมตตาและอดทน


วันพฤหัสบดีที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2560

ค่านิยม สิ่งสร้าง สืบสาน สับสน

คนในองค์กรแห่งหนึ่ง มีความรู้สึกภาคภูมิใจในองค์กรของตน องค์กรที่เป็นองค์กรั้นนำ ทันสมัย ยิ่งใหญ่ มีศักยภาพในการแข่งขันสูง ไม่เพียงแต่มีอนาคตที่ยั่งยืนแต่ยังเติบโตอย่างยิ่งใหญ่
แต่ละหนแต่ละปีที่องค์กรนี้มีอายุมากขึ้น สิ่งที่เปลี่ยนไปคือคน คนในองค์กร ผู้คนมากมายเข้ามาแล้วออกไป ยุคสมัยเปลี่ยน ผู้คนเปลี่ยน
องค์กรที่เติบโตไปเปลี่ยนไปด้วย
คนในองค์กรนั้นยังภาคภูมิใจในความแข็งแกร่ง ยิ่งใหญ่ ยืนยาวขององค์กรนั้น อย่างเป็นเนื้อเดียวกับองค์กรหรือ
คำตอบอยู่ที่คนรุ่นปัจจุบัน ผมไม่เห็นโครงสร้างขององค์กรนี้นานแล้ว แต่คาดว่าเปลี่ยนไปมาก อายุเฉลี่ยคนในองค์กรลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
คนรุ่น Baby Boomer กำลังจะหมดไปในปี 2561 นี้ เครื่องมือใหม่ คนใหม่ ความสามารถใหม่ เร็ว ถูก ดี แข็ง ใหญ่ ยาว ยังคงเป็นสิ่งสร้างที่สืบสานกันต่อไปหรือไม่
เสียงสะท้อนของคนรุ่นใหม่เป็นอย่างไร คนในภาคการผลิตและบริการเป็นสัดส่วนเท่าใดกับภาคสนับสนุน ความสามารถของคนเทียบกับความจงรักภักดีเป็นอย่างไร อัตราการ เข้าออกเป็นอย่างไร
ผมจะคอยเฝ้าดูอย่างภาคภูมิใจต่อไป